Ινιάρο, Λούις

(Louis Ignarro, Νέα Υόρκη 1941 –). Αμερικανός φαρμακολόγος, ιταλικής καταγωγής. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και έκανε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. Mαζί με διακεκριμένους επιστήμονες έλαβε μέρος σε έρευνες που συνδύαζαν τη χημεία με τη φαρμακολογία. Από το 1968 έως το 1973 εργάστηκε σε μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία και ύστερα αφοσιώθηκε στην ακαδημαϊκή καριέρα. Το 1979 ανακηρύχθηκε καθηγητής φαρμακολογίας στην ιατρική σχολή της Νέας Ορλεάνης και το 1985 στο UCLA του Λος Άντζελες, όπου εξακολουθεί να διδάσκει. Για το ερευνητικό του έργο έχει τιμηθεί με τίτλους και βραβεία, με αποκορύφωμα το βραβείο Νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής το 1998, το οποίο μοιράστηκε μαζί με τους Ρόμπερτ Φούρχγκοτ και Φερίντ Μουράντ, για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με το μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), ως μόριο αγγελιοφόρο στο καρδιοαγγειακό σύστημα. Συγκεκριμένα, ο Ι., συγχρόνως αλλά ανεξάρτητα από τον Ρ. Φούρχγκοτ, ανακοίνωσε το 1986 την εντυπωσιακή επιστημονική ανακάλυψη ότι το αέριο μονοξείδιο του αζώτου, γνωστό για τη μόλυνση που προκαλεί στον αέρα ως καυσαέριο των αυτοκινήτων, είναι ταυτόσημο με τον παράγοντα ο οποίος παράγεται από τα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων και προκαλεί χαλάρωση των λείων μυϊκών ινών και διαστολή των αγγείων υπό τη δράση της ακετυλοχολίνης. Έτσι, διαλευκάνθηκε και το μυστήριο της ευεργετικής δράσης της νιτρογλυκερίνης σε καρδιακή νόσο (με την απελευθέρωση μονοξειδίου του αζώτου). Η ιδιότητα αυτή ήταν ήδη γνωστή πριν από 100 χρόνια, ενώ είχε πραγματοποιηθεί και η φαρμακολογική της εκμετάλλευση. Η γνώση αυτή οδήγησε σε νέες έρευνες, που αποκάλυψαν ότι το μονοξείδιο του αζώτου λειτουργεί ως αγγελιοφόρος και στο νευρικό σύστημα, ως όπλο εναντίον λοιμώξεων, ως ρυθμιστής της πίεσης, αποτρέπει τον σχηματισμό θρόμβων κλπ. Με βάση τα ευρήματα αυτά, ξεκίνησαν έρευνες προς την κατεύθυνση της χρήσης του στην αντιμετώπιση της αρτηριοσκλήρυνσης, της καταπληξίας (σοκ), του καρκίνου, της σεξουαλικής ανικανότητας αλλά και στη διάγνωση αναπνευστικών και εντερικών παθήσεων, μέσω της ανάλυσης του παραγόμενου μονοξειδίου του αζώτου από τους πνεύμονες και τα έντερα κλπ.